Είναι αλήθεια πως έχω ξεκινήσει πολλές φορές να γράψω κάτι για τον αγώνα μου, αλλά κάθε φορά νομίζω πως έχω ξεχάσει τα μισά. Αν λοιπόν και αυτή τη φορά ξεχάσω να αναφερθώ σε κάποιους ζητάω εκ προοιμίου συγνώμη. Με έχουν ρωτήσει πολλοί από το Σάββατο και μετά αν ήταν η μεγαλύτερη νίκη στη καριέρα μου. Θα απαντήσω σίγουρα ναι, ναι μέχρι την επόμενη.
Όταν τη παραμονή του αγώνα μου είδα όλα αυτά τα μηνύματα υποστήριξης, όταν κατά την είσοδο μου είχα την Ελληνική σημαία στους ώμους μου, όταν άκουγα μέσα στη Τουρκία «Μα εγώ είμαι Ελληνας».
Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ήμουν σίγουρος για το αποτέλεσμα. Ήθελα να μπω να το τελειώσω και να φύγω με το χέρι ψηλά.
Να ευχαριστήσω λοιπόν πρώτα από όλους τους γονείς μου, μπαμπά, μαμά, ξέρω τι έχετε στερηθεί για να υποστηρίξετε τα θέλω μου, εύχομαι κάποια στιγμή να μπορέσω να σας το ανταποδώσω έστω και σε ένα πολύ μικρό ποσοστό.
Το Γυμναστήριο μου, The Fighting Mall και όλα όσα πρεσβεύει, ήθος, άμιλλα, αθλητικό ιδεώδες. Όλα τους συναθλητές μου μικρούς και μεγάλους.
Τον Νάσο Γλυκή και τους αθλητές του για τη φιλοξενία του στο γυμναστήριο του, τις ημέρες που ήμουν στη Θεσσαλονίκη.
Τον Lukas Pol και τον αθλητή του Άγγελο Μαρτινο.
Το γυμναστή-φυσιοθεραπευτή-μασέρ μας Σταύρο Κέκελο.
Το πρόεδρό μας Μηνά Κουγιανό. Μηνά μέσα από τη καρδιά μου σε ευχαριστώ για ΌΛΑ. Ξέρω πως δε θα ήθελες να πω περισσότερα για αυτό σταματάω εδώ.
Τον Ηλία Μαστρανδρέα και την seven Ηellas για το υπέροχο σορτσάκι
Τους φίλους και όλους εσάς με τα συγκινητικά σας μηνύματα στο facebook, στο Instagram, στο youtube
Τέλος αν και δεν υπάρχουν λόγια, Δασκαλάρα μου (Γιάννη Κακαράκη) σε ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου. Μονό εγώ ξέρω όλα σου χρωστάω και δε ξεχνάω ... Δουλειά... δουλειά... δουλειά !!!
Επιμέλεια: panos Thrakiotis *Η αναδημοσίευση περιεχομένου του tvthrakiotis επιτρέπεται με μοναδική προϋπόθεση την αναφορά της πηγής. Ευχαριστούμε!
0 Σχόλια