Πολλά από τα γυμναστήρια και σωματεία κινδυνεύουν με μερικό ή ολικό αφανισμό!!

Από τη θέση του προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ταεκβοντό, αλλά πρωτίστως ως άνθρωπος που υπηρετεί τον ελληνικό αθλητισμό εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τόσο από τη θέση του αθλητή όσο και από την αυτήν του παράγοντα, μπορώ να αφουγκραστώ την αγωνία όλου του αθλητικού οικοδομήματος απ` όλα όσα συμβαίνουν στο χώρο μας λόγω της πανδημίας.
Αντιλαμβάνομαι ότι όλοι έπρεπε να βάλουμε «πλάτη» προκειμένου να λυθεί ένα σοβαρότατο υγιεινομικό ζήτημα που αφορούσε τους πάντες.
Αναγνωρίζω, πως η πλειοψηφία της κοινωνίας μας, ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην επίλυσή του, τουλάχιστον στον τομέα της πρόληψης.
Νοιώθω όμως ότι ήρθε η ώρα της αναγνώρισης. Μια αναγνώριση που δεν έχει να κάνει με τα μέτρα στήριξης των σωματείων, αλλά με την ψυχική υγεία όλων μας. 
Και κυρίως των παιδιών μας, τα οποία σε μεγάλο βαθμό, στερήθηκαν έτσι ξαφνικά την ελευθερία τους, χωρίς να είναι σε θέση να κατανοήσουν, για ποιους λόγους έπρεπε να υποστούν υποχρεωτικό εγκλεισμό στο σπίτι.
Σε αυτά τα παιδιά, μικρά και μεγαλύτερα, πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία να επιστρέψουν σε μια καθημερινότητα, την οποία μπορούσαν να εμπλουτίσουν ποικιλιτρόπως πριν την καραντίνα, με την πλειοψηφία να απευθύνεται στον αθλητισμό.
Για να μπορέσουν όμως αυτά τα παιδιά να αθληθούν, απαιτείται να ανοίξουν οι πηγές του αθλητισμού: τα σωματεία.
 Κι εκεί, οι πληγές της πανδημίας έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια. Πολλά από τα γυμναστήρια και σωματεία κινδυνεύουν με μερικό ή ολικό αφανισμό.
 Οι πληγές είναι τόσο βαθιές, που ελπίζω να μην μετακυλιστούν στον ίδιο τον αθλητισμό, γιατί τότε οι συνέπειες θα είναι ακόμη πιο δραματικές.
Με γνώμονα πάντα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και με δεδομένο ότι ο ελληνικός αθλητισμός θα είναι συνεπής στις υγειονομικές του υποχρεώσεις (το απαιτούν άλλωστε και οι συνθήκες), νοιώθω ότι ήρθε η ώρα για να βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί. Στα γυμναστήρια, στα σωματεία, στα γήπεδα. Με προσοχή και σύνεση, αλλά όλοι μαζί. 
Το φιλί ζωής που πρέπει να δοθεί από την Πολιτεία σε όλους όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό, πρέπει να είναι άμεσο και στοχευμένο. Χωρίς εξαιρέσεις αλλά με υποδείξεις και δεσμεύσεις απ` όλους μας.
Ο πνεύμονας του αθλητικού κινήματος, τα σωματεία και τα γυμναστήρια, πρέπει επιτέλους να πάρει ανάσα. Και ήρθε η ώρα να το πράξει. 
Πριν είναι αργά για όλους μας.

Πρόεδρος  Ελληνικής Ομοσπονδίας Ταεκβοντό 
Νίκος Θωμαίδης