*Του Χριστοδούλου Χρήστου
Αποτελεί πλέον ξεκάθαρη επιλογή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι η συζήτηση να κατευθύνεται γύρω από την παραγωγή και την οικονομία της παραγωγής. Είναι αυτή που καθορίζει τα ελλείματα, αυξάνει τη ζήτηση- την ανταγωνιστικότητα. Είναι αυτή που απογειώνει, αλλά ενδεχομένως καταβαραθρώνει επίσης κοινωνίες. Η παραγωγή σε όλες τις μορφές της είναι αυτή που δίνει προοπτική και λύσεις στην οικονομία.
Στην χώρα μας έχει εκφραστεί εδώ και χρόνια κυρίως από νέους ανθρώπους, η άποψη σε αυτό που ονομάζεται παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Παραγωγική ανασυγκρότηση σε όλους τους τομείς και τα επίπεδα.
Και αν οι περισσότεροι σήμερα, αντιλαμβάνονται πως η δυναμική άνοδος του πρωτογενούς τομέα στη χώρα μας, αποτελεί μια από τις εναπομείνασες ευκαιρίες αν όχι μονόδρομος, στις άλλες ευρωπαϊκές τοπικές κοινότητες θα λέγε κανείς, αυτά θεωρούνται αυτονόητα.
Σε ότι αφορά εμάς, τη χώρα μας και την περιοχή μας την Θράκη, αποτελεί κρυφό μυστικό, πως η παραγωγή «πνίγηκε» στη θάλασσα των χαμένων ευκαιριών και των μεγάλων υποσχέσεων.
Τα διάφορα ανά τους καιρούς αναπτυξιακά συνέδρια, οι διάφορες Expo, παρότι εναρμονίζονται στο γενικότερο κλίμα της εποχής ως άλλες Black Friday, δεν δίνουν λύσεις. Δεν περνούν τη Θράκη στη νέα εποχή. Κυρίως όμως η Θράκη παραμένει μια από τις φτωχότερες των ευρωπαϊκών περιφερειών.
Έτσι σήμερα, εξαιρετικό ενδιαφέρον θα παρουσίαζε μια συζήτηση πολλών, θεσμικών και μη, γύρω από τους λόγους της αυξημένης ανεργίας στην περιοχή. Τους λόγους της δημογραφικής αιμορραγίας.
Μια ειλικρινής συζήτηση δε θα περιστρεφόταν μόνο γύρω από αυτό που συναντάς κυρίως στην Ευρώπη, τις διάφορες μορφές τουρισμού, ως μοχλό πολιτιστικής οικονομίας και ανάπτυξης.
Θα μιλούσαμε πρωτίστως για το κρασί, το σκόρδο, το σπαράγγι, το μέλι και τα τόσα άλλα τοπικά προϊόντα. Επιτυχημένα παραδείγματα αποτελούν η Γαλλία και η Ιταλία, δύο από τους ηγέτες του παγκόσμιου αγροτοδιατροφικού τομέα. Με λίγα λόγια η ανάπτυξη των περιοχών αυτών πέρασε μέσα από το κρασί και το τυρί. Κάπως έτσι ολόκληρες τοπικές κοινωνίες το έκαναν σήμα κατατεθέν και αποτέλεσε την ατμομηχανή της ανάπτυξής τους.
Αν αναλογιστεί κανείς πως το 2015 με στοιχεία της τότε περιφερειακής διοίκησης, η πρωτογενής παραγωγή σε επίπεδο μελιού στη Θράκη αποτελούσε το 40% της συνολικής ετήσιας εθνικής παραγωγής, αποτελεί μάλλον κοινό μυστικό, ποιος είναι ο αναπτυξιακός μονόδρομος της περιοχής μας.
Η Θράκη έχει την ευκαιρία, εκατό χρόνια από την απελευθέρωσή της και την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα, να αποτελέσει τον πρωτεργάτη της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Έχει την δυνατότητα, να πετύχει, επιλέγοντας έναν διαφορετικό δρόμο, κάνοντας σαφές πως οι τοπικές κοινωνίες είναι αυτές που μπορούν να δείξουν το δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας. Κυρίως, έχει τη δυνατότητα να θυμίσει σε όλους, ότι όταν σβήνουν τα φώτα της δημοσιότητας, οι Καστανιές, η Ορεστιάδα, ο Έβρος παραμένουν ακόμα εδώ.
*Γεωπόνος-MSc Τεχνολογία Τροφίμων xelpsf@hotmail.com
https://faros-24.gr/
0 Σχόλια